ΙΔΡΥΣΗ
Τα Βλυζιανά νέμοταν μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες μια μεγάλη περιοχή στην Μάνινα από την οποία μάζευαν το βελανίδι. Ακόμα και σήμερα πολλοί Βλυζιανίτες κρατούν εκεί τα κτήματα τους κι έχουν μετοικήσει στην περιοχή μόνιμα σχηματίζοντας μικρό οικισμό. Για την παραχώρηση της περιοχής της Μάνινας στο γενάρχη Πλακία,η παράδοση λέει οτι κάποτε έγινε μια συμπλοκή κατ' άλλους στο Σορόκι, κατ' άλλους στο πέρα πηγάδι της Χρυσοβίτσας. Αμέσως μετά έτυχε να περνάει ο Πλακιάς,ο οποίος βρήκε ένα τούρκο αποσπασματάρχη κάτοικο και τον περιμάζεψε. Αυτός, αφού γιατρέυτηκε, τον ευχαρίστησε τον Πλακιά κι έφυγε από την περιοχή. Ύστερα από μερικά χρόνια ο Πλακιάς, ο Μαγγίνας απ' το Δραγαμέστο και ο Καρούσος από το Βασιλόπουλο, έμποροι βελανιδιών βρέθηκαν στην πόλη για δουλείες, κάποιο πρόβλημα είχαν με τα χαρτία τους και συνελήφθηκαν. Εκεί τους συνάντησε ο τούρκος που είχε σώσει ο Πλακιάς και μάλιστα είχε γίνει υπασπιστής του σουλτάνου. Αυτός, λοιπόν, αναγνώρισε τον σωτήρα του και τους αθώωσαν και μάλιστα τους έδωσαν αρκετή γη ως ανταμοιβή. Τη γη σκέφτηκαν να τη ζητήσουν αυτοί ύστερα από σκεψη του Μαγγίνα. Έτσι ο Πλακιάς πήρε τη Μάνινα, ο Μαγγίνας το Σουπί(Σπί) στο Λεσίνι κι ένα μέρος ο Καρούσος. Έκει έφτιαξαν κούλιες που ακόμα υπάρχουν τα χαλασματά τους. Μετά την απελευθέρωση,το κράτος μοίρασε τα τσιφλίκια, οι τρεις κατέφυγαν στα δικαστήρια, ο δικηγόρος τους όμως τους εξαπάτησε και σε συμβιβασμό που έκαναν με το κράτος η περιοχή μοιράστηκε στα τρία χωρία.
